123mailhits van onze WIJSNEUSJES.

wandeling

Elke strip hierboven is een 123MAILHIT en kan dus met een rechtsklik er op en het benutten van de optie PER E-MAIL VERZENDEN met iemand anders worden gedeeld.
Mocht u van uw kind(eren) of kleinkind(eren) dergelijke wijsgerige uitspraken hebben opgetekend, stuur ze dan maar op ter bewerking en publicatie als 123MAILHIT.
Meer mailhits en uitleg over het gebruik ervan treft u op de website http://mailhits.eu
Uitgebreide info kunt u vinden na het invoeren van het zoekwoord 1123MAILHITS in het zoekvak van een zoekmachine.

GEEF ONS HEDEN ONS DAGELIJKS BROODJE

Plussers van de lage landen: verenigt U. Plussers-op-stand: wordt wakker. ACTIE, voor-uit, in de benen. Voor uzelf en voor de bakker. Op weg als één grijze golf, massaal naar de massamarkt. Kom mar, meteen en met z’n allen. Op zaterdagmiddag, ook als het al héél laat is en het bruinbrood uitverkocht. Beleg de broodstellingen. Val aan.

Want wij zijn niet der dagen zat maar wél de bruinbrood-loze. Is er alleen maar wit zoals meestal eindemiddag? Blijf dan dralen en drammen om het halfje bruin tot de bakker zwicht en het broodje elke dag voor u klaarligt.

We zullen ze leren……die broodbestellers, aanhangers van de Witbrood-Weggooi-Cultus. Schaamt U zich. Beter een halve aangeleerd dan een lading wit ten hele omgekeerd. Dat gaat zo maar niet: kostelijk brood voor een paar centen ge-retourd en dan de varkens ermee gevoerd? Dat kost duiten.

We komen in opstand, ook al zijn wij nog maar met z’n tweeën. Wij zijn een groep om rekening mee te houden. Toevallig! Niet voor de helft maar helemaal. Wij willen geen oud brood met taaie korst. Zó zijn we zelf al. Wij willen geen wit maar gezond bruin. Wij willen geen hele maar een halve zachte. Wij willen tweedagelijks een versgeurend, lekker lang zachtblijvend half bruinbroodje. En daar ga jij voor zorgen, bakkertje deeg.

Henk Veenstra

BRIDGE-OMA’S & BRIDGE-OPA’S

Vorige week verzeilde ik op een soort speelplek voor krasse knarren. De luitjes bleken zo fit als  jonge hondjes, alert tot in de kleine uren. Wunderbar: de grootjes doen het nog. Met zichzelf en met anderen. Soms wel twee, drie keer per dag. De stellen, van hoog tot laag, zijn er op uit om te scoren. Als een vrouw wordt gedekt door een heer gaat dat gewoon op tafel. Maar: de dommies die aan zichzelf zitten, mogen dan eventjes niet meer meedoen. Anderen, vast de slimmies, mogen promoveren van een tweede naar de eerste lijn.

Wat zich er allemaal afspeelt: je gelooft je rode oortjes niet. Broedermoord komt nogal vaak voor. Slachtoffers krijgen één kans geboden om de straf te ontduiken. Laatst liet er iemand nog een vrouw lopen. Voor een afmaakklus is er een kale hoge heer, die het “vuiltje” moet wegwerken. Deze sterke man doet wat ie kan, soms door op een blote vrouw te snijden. Een vierde vent moet  de betaling zeker regelen. Ik hoorde tenminste iemand iets fluisteren over contract, een geheimzinnige Steeman en “een  koffertje leegmaken”.

Het is blijkbaar een training waar de koppels zijn opgedeeld in gevechtsgroepen. Ze komen uit alle vier windstreken, en leider Jacobi van het bondgenootschap schijnt ergens in het zuiden  te huizen. De onderlinge communicatie bestaat uit signaleren. Maffe Josie, een tanige tante, besprak in een soort geheimtaal de actuele strategie. Ene Louche instrueerde me onderhands, dat het gaat om slagen te winnen en om zelfs overslagen te produceren. Bij een man-tot-man-gevecht schijnen lengte en een goede dekking van de zwakke hand van belang te zijn.

Een kwetsbare tegenstander kan het dan wel schudden en gaat dik down. De partner volgt met een sprong, een aantal gerichte slagen en soms een serie schoppen. Zo’n portie agressie is voor mij  ‘a bridge too far’, the limit. STOP. Daar pás ik voor. Deze dommie neemt de honneurs wel waar.                                                                                       Touché